Marit kan fietsen!

Vandaag hebben we de zijwieltjes van Marit haar fiets afgehaald. Vorige zomer waren we begonnen met het leren fietsen zonder zijwieltjes, maar na 1 keer trappen hield Marit het voor gezien en wilde ze de wieltjes er weer aan. Nog verschillende keren gevraagd, maar als ze iets niet wil kun je het maar beter zo laten.
Zo was ik dan ook erg verbaasd dat ik Marit enkele weken geleden op het schoolplein zag fietsen op de schoolfiets; zonder zijwielen! Toen ik er naar vroeg gaf ze aan dit al lang te kunnen en ook haar juf op school gaf aan dat ze vaak fietst tijdens het buitenspelen. Ze heeft het zich dus helemaal zelf aangeleerd! Alleen de zijwielen van haar eigen fiets mochten er nog niet af, tot vandaag tenminste. We zijn na het eten een rondje over de dijk gelopen en Marit fietste voorop. Het wegfietsen en afstappen gaat nog op een speciale manier, maar eigenlijk al redelijk stabiel. Bij thuiskomst nog even de camera gepakt om als trotse moeder een foto te maken. Marit wilde achter ons huis op het pleintje nog een demonstratie geven alleen op de heenweg viel ze flink. Ze wilde bij thuiskomst meteen naar bed en sliep ook direct. Na een uurtje begon ze over te geven. Toch maar even de huisartsenpost gebeld: volgens de huisarts heeft ze een hersenschudding en dus eindigt dit avontuurtje in een blauw voorhoofd, een paracetamol en het advies haar iedere 2 uur te wekken.